after a long, exciting but tiring journey we finally made it to Desford. We kind of got lost in France already, where we proudly announced our very early arrival so we could take a boat early. Unfortunately we were disolved of our illusion when the man said: This is for Callais, you are at Duinkerke! Oh, dear, embarrasement n°1. We made it to Callais and sailed of at 11.40. Getting in the boat with our "bus" was an adventure we will never forget, but getting of was the biggest adventure of them all, because here our English tour started.
On the boat it was very difficult not to falter and not to hit any walls, but hey "accident prone" is stamped on my forehead so who was cleaning the walls all the time? Yes, ME! Tanja topped it all by saying The White Cliffs of Dover didn't seem that big at all ( she said this when we still had to sail about 30 minutes.)
The English adventure was really scary in the beginning, but once we got off, it was rather easy. Ann started out trip and drove the biggest part. I took over at the end of the M25 and led us to Leicester. Unfortunately, the roundabouts, which we all feared, where at my time of the driving. I can tell you it's true: The English have always had their special way, and it's about the same with their roundabouts. Most of the time you don't even notice that you ARE ON a roundabout!
After a long and tiring trip we are finally here, ready to start the lifetime expercience Mrs Vermeulen promised us.
Write to you soon
Love and miss you all ...
The one and only
Nu het Nederlands
Na een lange en vermoeiende trip zijn we eindelijk aangekomen in Desford. We waren al een beetje verdwaald in Frankrijk. Toen we heel fier bijna twee uur te vroeg aan de "Car Ferry" aankwamen en trots ons papier lieten zien om snel een vroegere boot te nemen, vertelde de man ons heel simpel dat we niet in Callais zaten, maar in Duinkerke. We zaten gelukkig wel al in de goede richting en waren snel in Callais.
Op de boot raken was al een heel avontuur voor ons, om nog maar te zwijgen over eraf raken.
Op de boot ben ik niet zeeziek geworden: oef! Ik had wel enige moeite om recht te blijven, want jawel, wie was er constant de muren aan het kuisen? Ja, IK! Wankelen werd mijn nieuwste hobby voor 1u15 min. Maar Tanja doet beter. Ze merkte op dat The white cliffs of Dover toch eigenlijk niet zo groot waren als ze dacht. (ze zei dit toen we nog een half uur moesten varen!)
Ons Engels avontuur op de baan was wel heel leuk, maar heel angstig in het begin. Ann bracht ons een heel eind in het land en ik nam over op het einde van M25 en bracht ons via de M1 naar Leicester. De ronde punten die we zo vreesden, bleke allemaal op mijn parcour te liggen, zeker in de binnenweggetjes ... Ik kan je wel zeggen dat de Engelse gewoonten (altijd moeilijk doen) ook hier ten volle tot hun uiting kwamen: vaak had je niet eens door dat je op een rond punt zat terwijl de GPS zei dat we de derde afslag moesten nemen op het ronde punt. Heeeeeeeeeeeeeeel leuk...
In ieder geval zijn we ter plaatse en klaar voor de lifetime experience die mevrouw Vermeulen ons beloofde.
Schrijf snel wat nieuws
Mis jullie allemaal en hou van jullie
De enige ECHTE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten